[You must be registered and logged in to see this image.]

Svoboda Ludvig

Rođen je 25. novembra 1895. godine u Hroznatinu, češkomoravska
visija, Čehoslovačka, gdje je njegov otac imao
malu farmu. Školovao se za agronoma. U martu 1915.
godine bio je mobiliziran u austrougarsku vojsku. Te
godine bio je upućen na Ruski front gdje je,, na čelu grupe
čeških patriota, prešao na rusku stranu. Tamo se, 1916.
godine, priključio čehoslovačkoj legiji, da bi se s oružjem
u ruci borio protiv austrougarske vlasti i za stvaranje
nezavisne Čehoslovačke države.
Poslije povratka u Čehoslovačku, 1920. godine, Ludvig
Svoboda je izvjesno vrijeme vodio očevu farmu. Godine
1922. ponovo se vratio u Čehoslovačku armiju. Od 1931.
do 1934. godine predavao je na Vojnoj akademiji u
Hranicama. U vrijeme mobilizacije i minhenskog diktata,
bio je komandant bataljona 3. pješadijskog puka "Jan Žiška od Trocnova", u Kromerižu.
Neposredno Poslije nacističke okupacije Čehoslovačke, Ludvig Svoboda je uzeo važan udio u
organiziranju antifašističkog pokreta otpora u istočnoj Moravskoj. Početkom juna 1939,
godine, kada se rat približavao, prešao je u Poljsku, i u Krakovu organizirao jedinicu
Čehoslovačke vojske u inostranstvu, i zajedno s poljskom armijom borio se protiv okupatora
u vrijeme napada na Poljsku.
Septembra 1939. godine, preveo je svoju vojnu jedinicu u Sovjetski Savez. Poslije njemačkog
napada na Sovjetski Savez, organizirao je Prvi nezavisni čehoslovački bataljon u Buzuluku,
koji je postao čuven u znamenitoj bici kod Sokolova, marta 1943. godine.
U ljeto 1943. godine, u Novokopersku je formirana Prva čehoslovačka nezavisna brigada,
koja je stekla svoju prvu borbenu slavu blizu Kijeva, pod komandom Ludviga Svobode. Na
čelu Prve čehoslovačke armijske grupe u SSSR, on je učestvovao u borbi za Dukla Pas, i u
drugim operacijama na Čehoslovačkoj teritoriji, Ludvig Svoboda je, 4. aprila 1945. godine,
imenovan za ministra narodne obrane, bio je supotpisnik vladinog Kbščkog programa, i vratio
se s čehoslovačkom vladom u oslobođenu domovinu.
Cijela njegova porodica učestvovala je u pokretu otpora u vrijeme okupacije. Njegova
supruga, Irena Svoboda, surađivala je u upućivanju članova pokreta otpora u inostranstvo,
brinula se o padobrancima i čuvala otpremnu radiostanicu u svojoj kući. Kad joj je zaprijetila
opasnost od hapšenja, prešla je, sa svojom kćerkom, u ilegalnost, i godinama se krila, dok su
njenog sina Mireka, koji je također radio u ilegalnom pokretu, uhapsili gestapovci, i u logoru
Mauthausen svirepo je mučen.
Kao ministar narodne obrane, Ludvig Svoboda je organizirao čehoslovačku narodnu armiju u
periodu od 1945. do 1950. godine. U februaru 1948. godine stajao je na strani naroda, bio
izabran za poslanika Narodne skupštine, pristupio Komunističkoj partiji čehoslovačke, i bio
član Centralnog komiteta 1948. i 1949. godine.
Kratko vrijeme vrsto je funkciju potpredsjednika vlade i predsjednika Državnog komiteta za
fizičku kulturu i sport (19501951).
Čak i pošto je bio razriješen vodećih državnih funkcija,

neumorno je pomagao izgradnju poljoprivrednih kooperativa i aktivno učestvovao u
socijalističkoj rekonstrukciji sela.
Od 1954. do 1958. bio je komandant Vojne akademije „Klement Gotvald" u Pragu.
Od 1945. aktivno je radio u prezidijumu Društva čehoslovačkoruskog
prijateljstva (SČSP).
Od 1948. do 1968. bio je poslanik Narodne skupštine, a od 1948. je i član Predsjedništva
Saveza antifašističkih boraca. Također je autor knjige „Od Buzuluka do Praga". Aktivno je
radio u Narodnoj skupštini i u Vojnoistorijskom
institutu, i stalno održavao bliske veze s
omladinom.
U martu 1968. bio je izabran za predsjednika Čehoslovačke Socijalističke Republike, i na tom
položaju ostaje do maja 1975, kad je zbog bolesti oslobođen dužnosti. Od augusta 1968. je
član GK Komunističke partije Čehoslovačke i član njenog Predsjedništva. Krajem 1968, i
početkom 1969. godine, bio je član Izvršnog komiteta Predsjedništva CK Komunističke
partije Čehoslovačke. U vrijeme kritičnog perioda 1968—1969. godine zauzeo je odlučan stav
u prilog neraskidivom prijateljstvu, savezu i bratskoj suradnji Čehoslovačke i Sovjetskog
Saveza, i mnogo učinio za konsolidaciju Komunističke partije Čehoslovačke i cijelog društva
na pozicijama marksizmalenjinizma.
Svoboda je general armije i nosilac najviših odlikovanja. On je prvi proglašen za heroja
Čehoslovačke Socijalističke Republike, 1965. godine. Nosilac je Ordena Klementa Gotvalda
za izgradnju socijalističke domovine, dva Ordena Republike, Ordena heroja Sovjetskog
Saveza, dva Ordena Lenjina i dva Ordena Suvorova, Ordena Crvene zvijezde, jugoslovenskih
Ordena zasluge za narod sa zlatnom zvijezdom (1946) i Ordena partizanske zvijezde sa
zlatnom lentom (1948), kao i mnogih drugih visokih odlikovanja Čehoslovačke i drugih
savezničkih država. Umro je 1979. godine.
Narodnim herojem Jugoslavije proglašen je 1946. godine.